Nie jestem już młody (młoda), mawiamy. A psychologia odpowiada, że czasem wystarczy czuć się młodo

Nieraz mówimy o sobie, że nie jesteśmy już młodzi. Trudno dyskutować o obiektywnych faktach. Lecz cóż jest obiektywnego w naszym wieku biologicznym? Jedna osoba mimo 80. lat na karku świetnie się czuje, prowadzi aktywne życie towarzyskie, relatywnie mało choruje. Ktoś inny w wieku 30 lat może czuć permanentne osłabienie a jego psychikę spowijają nieustannie czarne myśli. Kiedy zapytano Europejczyków, kiedy kończy się młodość odpowiedzi różniły się o ponad 20 lat! Najdłużej młodzi czuli się Grecy – ich zdaniem zakończenie młodości następuje po przekroczeniu 46 wiosen życia.

Stres ma wpływ na nasze zdrowie. A jak to się wiąże z wiekiem?

Według ostatnich badań osoby, które czują się młodsze, mają lepsze samopoczucie, wyższe są ich parametry poznawcze, w ich organizmach toczy się mniej stanów zapalnych, mają mniejsze ryzyko znalezienia się w szpitalu i żyją dłużej niż ich rówieśnicy. Zdaniem psychologów należy w owych wynikach upatrywać następującego powiązania: poczucie młodości chroni osoby w średnim i starszym wieku przed szkodliwymi skutkami stresu.

INNE TEMATY NA PANpsycholog.pl

#archetyp #buddyzm #cień #COVID-19 #depresja #dusza #dyskryminacja #dzieci #emocje #featured #feminizm #implicite #intelekt #introspekcja #intuicja #jung #kobiety #lęk #metafora #metafory #miłość #myślenie #mężczyźni #nieświadomość #pandemia #poradnik #porady #poznanie #praca #psyche #psychoanaliza #psychologia #relacje #rozwój #stres #szczęście #szkoła #uchodźcy #uczeniesie #ukraina #umysł #wojna #zaburzenia #świadomość kobiecość

Uczeni przeanalizowali dane z trzech lat przedstawiające wyniki badania pięciu tysięcy Niemców w wieku 40 lat i starszych. Ankieta zawierała pytania dotyczące ilości odczuwanego stresu w życiu ludzi i ich poziomu zdrowia. Posłużono się określeniem zdrowia funkcjonalnego, biorąc pod uwagę jak poziom zdrowia wpływa na nasze funkcjonowanie w codziennym życiu. Uczestnicy wskazali również swój subiektywny wiek, odpowiadając na następujące pytanie: Na ile lat się czujesz?

Naukowcy stwierdzili, że średnio uczestnicy, którzy zgłaszali większy stres w swoim życiu, doświadczyli gwałtownego pogorszenia się zdrowia funkcjonalnego w ciągu trzech lat, a związek między stresem a pogorszeniem zdrowia funkcjonalnego był silniejszy w przypadku osób starszych chronologicznie.

Czy nasze subiektywne poczucie młodości tworzy barierę ochronną?

Natomiast to na ile lat się czujemy, również miało wpływ na subiektywny stan zdrowia, stanowiąc dla nas barierę ochronną. Wśród osób, które czuły się młodsze niż ich wiek chronologiczny, związek między stresem a pogorszeniem zdrowia funkcjonalnego był słabszy. Co ciekawe, im starci uczestnicy badania, tym subiektywne poczucie młodości miało większy wpływ na zdrowie funkcjonalne.

CZYTAJ RÓWNIEŻ W SERWISIE PANpsycholog.pl:

Czy tym zjawiskiem można wytłumaczyć ów fenomen, że niektóre osoby, mimo, iż bardzo sędziwe, cieszą się wyjątkowym zdrowiem, zaś inne, choć jeszcze względnie młode, podupadają na zdrowiu i wymagają opieki? Na pewno nie da się tak wyjaśnić pełnego pejzażu zdrowia i choroby w całej populacji. Natomiast naukowcy odpowiadają twierdząco, zapytani, czy praca z osobami starszymi, mająca sprawić, że poczują się one młodziej, może pozytywnie wpłynąć na zdrowie.

Jak wywołać subiektywne poczucie młodości?

Nie ma na razie badań, które pozwalałyby stwierdzić, jaki rodzaj interwencji byłby najbardziej pomocny osobom starszym w poczuciu się bardziej młodym i w zachowaniu zdrowia. Można tu pewnie wymienić kampanie informacyjne mające na celu przeciwdziałanie starzeniu się i negatywnym stereotypom dotyczącym wieku oraz promowanie pozytywnych poglądów na temat starzenia się. A przykład z zupełnie innego obszaru dotyczyć może dotyczyć wnuków. Podzielę się tutaj moimi osobistymi doświadczeniami. Mam starszych rodziców i sam dość późno zdecydowałem się z żoną na dziecko. Z całej palety sytuacji, które dotyczyły moich rodziców, nie pamiętam takiej, które działałaby bardziej odstresowująco i w pewnym sensie odmładzająco niż kontakt z własnym wnukiem. Oczywiście wyobrażam sobie, że gdy tego kontaktu jest zbyt wiele, albo jest on dla rodziny obciążeniem, wtedy poziom stresu również może wzrastać niepornie.

A co wtedy, gdy czujemy się zbyt młodzi, jak na swój wiek?

Przemijanie i upływający czas są jednym z najsilniejszych bodźców dla naszej psychiki, jednym z najbardziej intrygujących zagadnień, ale też wielopoziomowym problemem, który wiąże się z lękiem, a właściwie całą paletą negatywnych reakcji psychicznych. Jest też sytuacją, która uruchamia kluczowy mechanizm obronny, a mianowicie zaprzeczanie. Jest to wątek bardzo silnie obecny w całej naszej kulturze, ma też ogromne przełożenie na rynek. Całe przemysły są związane z „cofaniem czasu”, a wystarczy tu wymienić tylko chirurgię estetyczną, farmację, branżę kosmetyczną, modę etc. Tworzy się zatem zjawisko, które można uznać za przeciwieństwo samoakceptacji, życia w zgodzie ze swoją naturą, w pewnym sensie wynikającą również z wieku biologicznego. W tym sensie czucie się dużo młodszym niż nasz wiek metrykalny może się kojarzyć z ciężarem konieczności sprostania wymogom świetnego wyglądu, podążania za modą itp. Nie o to jednak chodzi. W czuciu się młodziej, niż na to wskazuje wiek, też jest potrzebna pewna równowaga i właściwe położenie akcentów. Raczej dopiero wtedy możemy liczyć na pozytywne efekty takiego myślenia.

Autor: PANpsycholog.pl

CZYTAJ RÓWNIEŻ W SERWISIE PANpsycholog.pl:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *